یکهزار و سیصد و سی و یک سال از میلاد با عظمت امام حسین^(ع)، سیّدالشهدا می گذرد. امام و پیشوائی که لحظه لحظه زندگی او، رهبری، قیام، مبارزه با ستم و بیداد، فریاد آزادی و آزادگی، و شهادت او و یاران و فرزندانش، به دین و انسانیّت حیات دوباره بخشید. امّا هنوز آنچان که شایسته است، شناخته نشده، و بسیاری از فضائل و ارزشهای وجودی او یا به صورت آگاهانه و یا ناآگاهانه مغفول مانده است. همان گونه که در مورد پیشوایان و ائمه معصومین^(ع) پیش آمده است. در این سخن کوتاه قصد اشاره به یک مشخّصه ممتازی است که پیامبر خدا در شأن و مقام و منزلت امام حسین^(ع) فرموده اند، و آن تعبیر(سفینةَ النّجاة) است.